The Aussie experience

Om door Australië te reizen is een hele ervaring. Vooral in de Outback moet je al snel minimaal een uur rijden om een beetje in de bewoonde wereld terecht te komen. Dit vraagt de nodige planning wanneer je boodschappen gaat doen, even terug rijden voor een pakje boter is er niet bij. Daarnaast blijken in de afgelegen plaatsjes de winkels al vroeg te sluiten en op zaterdag zelfs al om 13.00 uur. In Tintinara (SA) ervaren we hoe hard het leven kan zijn voor mensen met een boerenbedrijf. Prin, de vrouw in wiens cottage we verblijven, vertelt dat haar echtgenoot in augustus aan een hartaanval is overleden en alsof dat nog niet genoeg was kreeg ze vlak voor Kerst ook nog te maken met een bushfire waardoor ze een deel van haar grond opnieuw moet bewerken en een groot deel van haar machine park verloren is gegaan. Haar huis kon ternauwernood gered worden doordat enorme machines de grond rondom het huis snel omploegden en zo een brandgang creëerden. Gelukkig dekt de verzekering een groot deel van de schade, bijvoorbeeld het hekwerk (en dat zijn aardig wat kilometers). Voor machines moet ze boerenbedrijven in de gaten houden die verkocht worden, om te zien of ze daar tweedehands machines op de kop kan tikken. Probleem is dat veel andere mensen met dezelfde problemen te maken hebben en ook afhankelijk zijn van dit soort sales. Dan heeft Australië ook nog te kampen met hoge temperaturen. Hier geven de mensen aan dat het erg extreem weer is, ze hebben een hittegolf achter de rug en de tweede staat er aan te komen. Voor Prin betekent dit een tekort aan voedsel voor het vee, dus moet ze veel vee eerder dan gepland verkopen. De paarden heeft ze ook weg moeten doen, dus geen McCloud's daughters experience voor mij, helaas. De community spirit is wel geweldig in de afgelegen gebieden. De buren doneren een flinke voorraad hooi zodat het vee niet hoeft te verhongeren. Iedereen is zich terdege bewust van het feit dat hen precies hetzelfde had kunnen overkomen. De wind hoeft maar even te draaien... Wij zijn op zondag bij Prin voor een rondleiding over het bedrijf en er zijn op dat moment vijf mannen van Apec, een soort Rotary, op hun vrije dag aan het werk om een schuur te repareren.
Aangezien we geen boodschappen hebben kunnen doen en het enige restaurant in het plaatsje op zondag gesloten is, krijgen we van Prin lamb chops en spuds voor op de barbie (ze zijn er hier dol op om woorden in"ie" te laten eindigen, zoals brekkie voor breakfast). In de take away deli/ buurtwinkel, die 's middags een paar uur open is, halen we wat salade en de verkoopsters zijn zeer behulpzaam, de koelkast wordt open getrokken en er zijn zowaar vier tomaten en of we een halve komkommer willen, want een hele is misschien wel wat groot voor met zijn tweetjes. Met de rozemarijn en citroenen uit de tuin bij de cottage komen we, al met al, een heel eind.

Het is zeer eenvoudig om met Australiërs in contact te komen. Ze nemen ruim de tijd voor een praatje en als je niet uitkijkt ben je zo de hele middag kwijt met chatting.

Ik ben benieuwd naar de verschillen tussen Australië en Nieuw Zeeland. Daar zitten we ook regelmatig wat afgelegen, maar ik probeer jullie op de hoogte te houden.